Για να πούμε την αλήθεια μην περιμένετε να βρείτε και περισσότερα μια που η εκπομπή: Πρώτον δεν έχει να κάνει και πολλά με την επιβίωση και την διαβίωση στην φύση, και Δεύτερον υπάρχουν και όρια στον πόσο χρόνο θέλουμε να σπαταλήσουμε προσπαθώντας να αλιεύσουμε μαργαριτάρια από την σειρά αυτή.
Ξεκινώντας λοιπόν, εντοπίσαμε 3 στοιχεία που όσοι
ασχολούνται με το surviving ξέρουν ή θα έπρεπε ήδη να ξέρουν.
1. Η Επιβίωση είναι ένας Αγώνας Θερμίδων. Όπως
και στην πράξη έτσι και στο παιχνίδι ΔΕΝ κάνεις πρωινή γυμναστική όταν μετέχεις σε
παιχνίδια με έντονη δραστηριότητα και βρίσκεσαι σε κατάσταση υποσιτισμού.
Κάθε θερμίδα μετρά και σκοπός αυτού που αντιμετωπίζει
μια πραγματική κατάσταση επιβίωσης είναι να κρατηθεί ικανός όσο περισσότερο
γίνεται.
Θα πρέπει λοιπόν να κάνει επιλογές χαμηλού
ενεργειακού κόστους που -αν είναι δυνατόν- να αποφέρουν μεγαλύτερη αναλογικά εισκόμιση θερμίδων.
Το παραπάνω ενεργειακό ισοζύγιο θα πρέπει να επηρεάζει
και τις επιλογές του εξοπλισμού των υλικών επιβίωσης μας. Δηλαδή θα πρέπει να σκεφτούμε
από πόσο κόπο μας γλυτώνει αυτό, αλλά και το αντίτιμο. Μια σκηνή ή ένα τεντόπανο
μας βοηθάνε να στήσουμε γρήγορα και εύκολα ένα πρόχειρο κατάλυμα, χωρίς να πρέπει
να κόψουμε κλαδιά και φυλλωσιές για να στήσουμε ένα γιατάκι. Αλλά θα πρέπει να δούμε
αυτό το ενεργειακό ισοζύγιο και σε βάθος χρόνου. π.χ. αν πρέπει να κινούμαστε
συμφέρει να κουβαλάμε ένα έτοιμο καταφύγιο 1,5 κιλού ή συμφέρει να φτιάχνουμε πρόχειρο κατάλυμα
με κλαδιά και μια αλουμινοκουβέρτα κάθε φορά?
2. Κάποια μέρη του εξοπλισμού μας είναι απολύτων
ΚΡΙΣΙΜΑ για την επιβίωση μας. Οπότε κρατάμε τα μαγειρικά μας σκεύη καθαρά έτοιμα
για το επόμενο μαγείρεμα, ΔΕΝ χάνουμε την ματσέτα μας, ούτε ψήνουμε καρύδα πάνω
της.
3. Αν βρεθούμε σε κατάσταση επιβίωσης βάζουμε στόχο να
βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης μας.
Στην σειρά παρατηρήσαμε 2 πράγματα. Κοιμούνται και
μένουν σε πρόχειρες καλύβες με την μια πλευρά εντελώς ανοιχτή. Και κάθε βράδυ τους
βλέπουμε κουκουλωμένους να τους τρώει το αγιάζι. Κανείς δεν σκέφτηκε να φτιάξει
ένα αφαιρούμενο πλαίσιο από κλαδιά και φυλλώματα, ώστε κα κλείνουν την καλύβα
το βράδυ?
Επίσης έχουνε στην ομάδα σύνεργα ψαρέματος και μέλος που ξέρει κάτι
από ψάρεμα, πεινούν, και τρεις μήνες μετά δεν έχουν γίνει ψαράδες που να τους
τρέμουν τα ψάρια του διπλανού ωκεανού?
Το ψάρεμα δίνει την μεγαλύτερη ποσότητα καλής πρωτεΐνης
με τον λιγότερο κόπο από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο.
Αν λοιπόν είχαν μια σταλιά mindset επιβίωσης θα
έπρεπε να το είχαν κάνει την νούμερο 1 δραστηριότητα τους.
Και τέλος μπορεί να μου απαντήσει κανείς? Με τόσους
προπονητές και αθλητές στην ομάδα τους και με δοκιμασίες στόχευσης να κρίνουν
την έκβαση των παιχνιδιών, πως δεν έστησαν ακόμα προπονήσεις στο σημάδι?
