Αυτές τις μέρες είχα μια συζήτηση με έναν ακόμα
ευαισθητοποιημένο στο prepping σχετικά με τον καλύτερο τρόπο προσέγγισης φίλων και μελών της ευρύτερης
οικογένειας. Ειδικά αυτές τις μέρες.
Η άποψη μου είναι ότι η ευαισθητοποίηση αυτή πρέπει να γίνει
με το μαλακό.
Το να θέσουμε υπόψη του οποιοδήποτε μια λίστα σαν
αυτήν με αυτά που πρέπει να αποθηκεύσει, για να επιβιώσει στην ΧΥ κατάσταση,
είναι αντιπαραγωγικό γιατί:
1. Του θέτει ένα μεγάλο καθήκον, ειδικά όταν αυτό συνοδεύεται
με την λέξη "Πρέπει"
2. Του θέτει ένα σύνθετο καθήκον (πχ πρόγραμμα αγοράς και
αποθήκευσης/ανακύκλωσης των ειδών και τροφίμων,) ειδικά σε αυτές τις στιγμές που
ο κόσμος είναι ταραγμένος.
3. Τον θέτει αντιμέτωπο με ένα δυσμενές ενδεχόμενο που μπορεί
να μην έχει αντίκρισμα στην Ελλάδα. (πχ εμφύλιος πόλεμος, 2η παρουσία κτλ)
4. Τον θέτει μπροστά σε σημαντικά έξοδα.
5. Ίσως και να του δημιουργεί και μια αίσθηση
ανεπάρκειας.
Πρώτα πρέπει να δείξουμε στον νέο-εισερχόμενο ότι το prepping έχει αντικείμενο ΚΑΙ στην Ελλάδα.Γιατί υπάρχουν απτά δυσμενή ενδεχόμενα. Σεισμοί, Πλημμύρες, Διακοπές Ρεύματος και Δασικές πυρκαγιές.
Και να του το δείξουμε με τρόπο που να του δημιουργεί την
προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος.
Για παράδειγμα:
"Σκέψου σε πόση καλύτερη μοίρα θα ήτανε οι εγκλωβισμένοι
στο μάτι να είχαν μαζί τους ένα σακίδιο με αντίγραφα των απαραίτητων εγγράφων,
μερικά ρούχα και μια εφεδρική μπαταρία για το κινητό τηλέφωνο".
"Αν γίνει ένας σεισμός, θες να πεταχτείς στον δρόμο
με τις πυτζάμες? Βάλε σε μια παλιά τσάντα ταξιδίου μια αλλαξιά ρούχα, ένα μπουκάλι
νερό, μερικές σοκολάτες, και έναν φακό. Βάλε και ένα μικρό τεντόπανο. Ξέρεις πόσο
βολικό θα είναι αν αυτά τα δύο τα δουν σαν παιχνίδι τα παιδιά σου όσο περιμένετε έξω? (Δηλαδή
να τους δημιουργήσουμε μια αίσθηση φωλιάς και ασφάλειας).