Μια μέρα σε έναν Προσφυγικό Καταυλισμό – Εντυπώσεις από μια Άσκηση

Μάθαμε για την άσκηση Αιγίς 2013 λίγες μέρες πριν διεξαχθή και αμέσως κανονίσαμε να βρεθούμε εκεί καθώς για την δεύτερη μέρα είχε ζητηθεί η συνδρομή των κατοίκων της περιοχής ώστε να λειτουργήσει ο προσφυγικός καταυλισμός που ήταν και η βασική δραστηριότητα της άσκησης.

Ο χρονική συγκυρία ήταν ευτυχής καθώς το σεμινάριο που παρακολουθούμε μας κέντρισε στο να διαπιστώσουμε πως λειτουργεί ένας τέτοιος καταυλισμός, το πώς θα αντιδράσει ο κόσμος μετά από μια μεγάλη καταστροφή, και στο τι πιστεύει για την πρόληψη και την προετοιμασία αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών

Η Άσκηση Αιγίς 2013

Η άσκηση οργανώθηκε από εννέα συνολικά εθελοντικές ομάδες της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης και είχε την συνδρομή του Δήμου Θέρμης και του Ελληνικού Στρατού που διέθεσε το απαραίτητο βαρύ υλικό.

Αλλά η επίσημη πολιτεία έλαμψε δια της απουσίας της, όπως είναι φυσικά αναμενόμενο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λεύκες σκηνές που η τελευταία φορά που βγήκαν από τις αποθήκες ήταν στο σεισμό της Θεσσαλονίκης το 1978!

Η άσκηση διήρκησε δυόμιση μέρες με το απόγευμα του Σαββάτου να καλύπτεται από την λειτουργία του καταυλισμού.

Δυστυχώς εμείς εισπράξαμε μια μεγάλη απογοήτευση καθώς η προσέλευση του κοινού ήταν πολύ μικρή, κάτι που σίγουρα δεν ήταν ευθύνη των διοργανωτών.

Δεν ξέρουμε πόσο αυτό δυσκόλεψε τους διοργανωτές αλλά σίγουρα η διαρκής τριβή με μεγάλο αριθμό από ενδεχόμενα «θύματα» θα πλούτιζε τις εμπειρίες τους, αλλά και τις γραμμές στο μπλοκάκι που κρατούσαμε τις σημειώσεις μας.

Οι δικές μας Εμπειρίες

Το πρώτο που παρατηρήσαμε ήταν ότι οι επιμέρους ομάδες καθηκόντων ήταν συνεχώς σε κίνηση αντιμετωπίζοντας διάφορα συμβάντα. Όταν φτάσαμε μια ομάδα έλειπε σε συμβάν απεγκλωβισμού, ενώ πριν το άνοιγμα του καταυλισμού στο κοινό δόθηκε και ένα συμβάν πυρκαγιάς.

Το συμβάν επαναλήφθηκε κατά την λειτουργία του καταυλισμού κάτι που επέβαλε την εκκένωση του καταυλισμού, που έγινε με τάξη όσο η ομάδα ασφαλείας επιβεβαίωνε την πλήρη απομάκρυνση των «προσφύγων».

Τα μικρά συμβάντα συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας με κλήσεις για επείγοντα ιατρικά περιστατικά, αλλά και ένα συμβάν «κρίσης πανικού».

Το συμβάν αυτό φυσικά συνέβη λίγο πριν το προγραμματισμένο σεμινάριο διαχείρισης του πανικού που δόθηκε από ψυχολόγο και το παρακολούθησαν όλα σχεδόν τα μέλη των ομάδων. Κράτησε περισσότερο από το αναμενόμενο γιατί στη συνέχεια τα ερωτήματα ήταν πολλά και ενδιαφέροντα.

Η Ζωή στον Καταυλισμό

Να ξέρετε θα βαρεθείτε, θα κρυώνετε ή θα ζεσταίνεστε αναλόγως της εποχής, και θα βαριέστε. Θα βαριέστε πολύ.

Με την είσοδο μας στον καταυλισμό χρειάστηκε να καταγραφούμε και να εφοδιαστούμε με ένα «πάσο» με τα στοιχεία μας. Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την σκηνή μας.

Καθώς ο κόσμος ήταν λιγοστός και η ζέστη ακόμα και μέσα σε αυτήν αρκετή, μετά από κάποια περιήγηση αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε ξανά στην γραμματεία για να ενταχθούμε στους εθελοντές που θα βοηθούσαν στην λειτουργία του καταυλισμού.

Σύμφωνα με το σχέδιο περιμέναμε σε ετοιμότητα σε ξεχωριστό χώρο, μέχρι να μαζευτούμε αρκετοί ώστε ξεκινήσουμε το στήσιμο κάποιων σκηνών που είχαν αφεθεί συσκευασμένες για αυτόν τον σκοπό.

Η μικρή αυτή εμπειρία μας δίδαξε: Να έχετε μαζί σας τα δικά σας γάντια εργασίας και να φέρετε μαζί σας παγωμένο ή ζεστό νερό αναλόγως της εποχής. Θα κάνει την προσαρμογής σας –και την ενδεχόμενη εργασία- πιο άνετη τις πρώτες τουλάχιστον ώρες.

Παρατηρήσεις

Η κίνηση στον καταυλισμό ήταν κάπως ελεύθερη αλλά καθοδηγούμενη ευγενικά, ρωτώντας μας που χρειαζόμασταν να πάμε. Εκτιμούμε ότι αυτό που περιμένει κανείς από τους «πρόσφυγες» είναι να παραμένουν στις σκηνές τους.

Κατά την εγγραφή ο κόσμος χωριζόταν σε 4 κατηγορίες Οικογένειες, Άντρες, Γυναίκες και άτομα χρήζοντα οποιασδήποτε βοηθείας, και παρέμεναν σε ξεχωριστούς τομείς του καταυλισμού.

Εκτιμούμε ότι σε ένα πραγματικό περιστατικό μια ντουντούκα θα ήταν το χρησιμότερο πράγμα στην είσοδο του καταυλισμού για να κατευθύνει τον κόσμο που κατά τεκμήριο θα είναι «χαμένος». Θα επιθυμούσαμε επίσης να μας δοθεί μια σελίδα με τους γενικούς κανόνες παραμονής στον καταυλισμό και χρήσιμες οδηγίες.

Στον καταυλισμό το προσωπικό ήταν αρκετά χαλαρό με τα κατοικίδιο που έφερνε ο κόσμος στη βόλτα του, αλλά αγνοούμε τι θα γινόταν σε ένα πραγματικό περιστατικό.

Κατά την καταγραφή των «εθελοντών» δεν μας ζητήθηκαν –με εξαίρεση του γιατρούς- οι δεξιότητες μας. Αυτό ομολογουμένως μας παραξένεψε αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό ήταν πρόβλεψη ειδικά για την άσκηση ή για ένα πραγματικό περιστατικό.

Έξω από τον καταυλισμό οι επιμέρους ομάδες καθηκόντων απαρτιζόταν από ένα μείγμα εθελοντών από διαφορετικούς φορείς και φάνηκε πως συνεργαζόταν αρμονικά με διακριτούς ρόλους και αντικείμενα μέσα στην κάθε ομάδα.

Καθώς είναι στα ενδιαφέροντα μας, παρατηρήσαμε ότι σχεδόν ο καθένας τους ήταν εφοδιασμένος με τους οικονομικούς κινέζικους ασυρμάτους που έχουν κατακλύσει τον αγορά, είχε στηθεί ένα κανονικό κέντρο επικοινωνιών και η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης είχε φέρει ένα βανάκι επικοινωνιών.

Πάντως κάπου έπιασε το αυτί μας ότι στο σενάριο της άσκησης προέβλεπε και την χρήση αγγελιοφόρου. Που συνιστά μεγάλη διαφορά από την πρακτική μιας γνωστής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας που κάποτε χρησιμοποιούσε μόνο κινητά τηλέφωνα).

Αλλά κάπου εδώ τελειώνει η αφήγηση μας. Θα θέλαμε να είχαμε περισσότερα να σας πούμε αλλά οι συνθήκες (μικρή προέλευση κοινού) δεν το επέτρεψαν.

Παρόλα αυτά θεωρούμε το γεγονός μια καλή εμπειρία και την άσκηση επιτυχή. Ειδικά να σκεφτεί κανείς ότι όλα έγινα από εθελοντικές ομάδες που θυσίασαν προσωπικό χρόνο και χρήμα.

Η Ανακοίνωση της Άσκησης στον Τύπο.

Φωτογραφίες και Ανασκόπηση της Άσκησης.