Στις παρακάτω γραμμές θα γίνουμε
Δυσάρεστοι. Αν δεν μπορείτε να το δεχτείτε κανείς δεν σας αναγκάζει να είστε εδώ...
Αλλά αν συνεχίσετε, να τον ξέρετε ότι στο τέλος θα βρείτε κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Αλλά αν συνεχίσετε, να τον ξέρετε ότι στο τέλος θα βρείτε κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε
τις αντιδράσεις φίλων και γνωστών στην κατάσταση που βιώνουμε.
Παρατηρήσαμε λοιπόν δύο
σημαντικά λάθη στον τρόπο σκέψης.
Τα οποία βέβαια συνδέονται κιόλας
μεταξύ τους
Το Πρώτο Λάθος έχει να
κάνει με την ερμηνεία της απόδοσης των μέτρων που λήφθηκαν και θα λαμβάνονται.
Περιληπτικά είναι το λογικό
σφάλμα του τρελού και των χαπιών του.
Δηλαδή "Αφού είμαι καλά
γιατί να παίρνω τα χάπια"?
Εφαρμοζόμενο αυτό στη περίπτωση
των μέτρων έχουν αρχίζει οι αντιδράσεις του τύποy."Αφού δεν έχουμε
κρούσματα, γιατί να παίρνουμε μέτρα.?"
Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουμε
κρούσματα ακριβώς επειδή παίρνουμε μέτρα.
(Και με την ευκαιρία, τα νέα
από την Κίνα, και τα λόγια όσων επιδημιολόγων δεν συντάσσονται με την επίσημη γραμμή
είναι ότι θα έχουμε νέα έξαρση με την άρση των μέτρων.)
Το Δεύτερο Λογικό Σφάλμα
έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος τείνει να κρίνει τα γεγονότα με βάση τις
δικές του εμπειρίες.
Είναι ακριβώς η περίπτωση που
κάποιος θα μας ζητήσει να του προτείνουμε
μια ταινία για να δει.
Σχεδόν πάντοτε αξιολογούμε την
ταινία με τα δικά μας γούστα και κριτήρια και όχι του άλλου.
Έτσι και στην περίπτωση του Κορωνοιού έχουμε ακούσει απολύτως
αντίθετες ερμηνείες με κοινό χαρακτηριστικό την αναφορά την προσωπική
εμπειρία.
"Εγώ δεν βλέπω κρούσματα
γύρω μου, άρα ο Κορωνοιός δεν υπάρχει"
"Εγώ δεν βλέπω κρούσματα
γύρω μου, και επειδή υπάρχει ο Κορωνοιός, τότε δεν μπορεί παρά να έχουμε όλοι κολλήσει,
απλά δεν έχουμε συμπτώματα"
Το ζήτημα είναι ότι ο Κορωνοιός
είναι πρόβλημα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, με διαφορετική σοβαρότητα στη περίπτωση
καθενός.
Μπορεί λοιπόν κάποιοι να είναι
τυχεροί να ζούνε σε μια περιοχή που να μην πρόλαβε να έρθει η μόλυνση πριν
εφαρμοστούν τα περιοριστικά μέτρα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στην Ιταλία τα φέρετρα
δεν τα κουβαλούσαν με στρατιωτικά οχήματα.
Άρα δεν διατυπώνουμε άποψη με
βάση αυτό που είναι γύρω μας, αλλά με βάση αυτό που γενικά είναι.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι
τέτοιες αρρώστιες είναι πέρα από τις εμπειρίες του μέσου ανθρώπου και πέρα
από τις γνώσεις που μπορεί να πάρει σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική βαθμίδα
κανείς, εκτός βέβαια από αυτούς που έχουν σπουδάσει βιολογικές επιστήμες.
Δεν χωρά λοιπόν η πίστη, η άποψη και η λαϊκή σοφία.
Για να αντιληφθούμε την σοβαρότητα
της κατάστασης λοιπόν οφείλουμε να κλείσουμε το κενό αναζητώντας της κατάλληλη
υπεύθυνη ενημέρωση και να εμπιστευόμαστε την επιστήμη.
Ενδιαφέρουσα Σημείωση
κατά την προετοιμασία του άρθρου
αυτού, πέσαμε πάνω σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σφάλματος λογικής που
πηγάζει ακριβώς από αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. να χρησιμοποιούμε αυτό που
εμείς βλέπουμε, παραγνωρίζοντας τις υπόλοιπες περιπτώσει και ενδεχόμενα.
Η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης (αποφεύγω τον όρο πανδημία), όπως και κάθε κρίσης, είναι πολυπαραγοντική. Οι απόψεις των ιατρών, λοιμοξιολόγων, επιδημιολόγων και βιολόγων, έστω και αν είναι στο επίκεντρο οι επιστήμες τους, δεν πρέπει και δεν μπορούν να έχουν τον κύριο και καθοριστικό λόγο στην χάραξη της πολιτικής των αποφάσεων. Ναι έχουν σημαίνοντα ρόλο αλλά όχι τον τελικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και σε έναν σεισμό με καταστροφές, ακούμε τους σεισμολόγους, τους λαμβάνουμε υπόψη μας αλλά τις τελικές αποφάσεις ΔΕΝ τις παίρνουν αυτοί αλλά η ομάδα διαχείρισης, που φυσικά περιλαμβάνει τους σεισμολόγους. Το ίδιο έγινε και γίνεται στην κρίση της λαθροεισβολής-μετανάστευσης, σε ένα μεγάλο τεχνολογικό ατύχημα, κ.λ.π., οι ειδικοί κάθε φορά έχουν βασικό ρόλο αλλά όχι τον τελικό λόγο. Κάθε κρίση βέβαια έχει ιδιαιτερότητες ειδικά αν είναι παγκόσμια.
Χρειάζονται άτομα από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους που θα αποτελέσουν μια ομάδα με όραμα, ευελιξία, διορατικότητα και συνδυαστική ικανότητα για να πάρουν τις τελικές αποφάσεις και να θέσει τις προτεραιότητες. Επιπλέον χρειάζεται και μια προβολή στο μέλλον των επιπτώσεων για τις αποφάσεις που θα παρθούν σήμερα. Κυρίως όμως χρειάζεται εμπειρία. Εμπειρία όμως για τέτοια γεγονότα που ζούμε τώρα δεν την έχει κανένας.
Ευχαριστούμε τόσο για το δικό σου άρθρο όσο και για το προτεινόμενο. Εκπληκτικά !!!
(mitso...)