Υπερβολή και Λατρεία Εξοπλισμού ή μήπως Όχι?

Πολύ συχνά εντοπίζουμε - στα διάφορα fora και video - ποσταρίσματα που δίνουν μεγάλη σημασία στον εξοπλισμό και στα γκατζετακια επιβίωσης.

 

Και πολλές φόρες σε αυτά ασκείται η κριτική ότι το ενδιαφέρον για τον εξοπλισμό δεν είναι παρά μια Λατρεία του Εξοπλισμού, και όχι μια χρήσιμη και λειτουργική αναζήτηση της καλύτερης λύσης.

Και το ίδιο συχνά η κριτική ακολουθείται και από μια δεύτερη, για την υπερβολική τιμή.

 

Σχετιζόμενη με αυτό προφανώς είναι και η κατοχή -και ελπίζουμε χρήση- ακριβού design & brandname εξοπλισμού.

Ξέρετε η κατοχή μιας Chris Reeve Sebenza δεν εξασφαλίζει 10 φορές μεγαλύτερη δυνατότητα επιβίωσης σε σχέση με ένα τίμιο αξιόπιστο μαχαίρι.

 

Μια άλλη έκφραση της λατρείας του Εξοπλισμού, είναι η συλλογή εργαλείων και υλικών με μικρή χρηστική αξία και ακόμα χειρότερα, η διατήρηση τους ακόμα στις αρχικές συσκευασίες. Για παράδειγμα πόσες φορές έχετε δει φθορές σε φωτογραφίες μαχαιριών επιβιώσεις?

Είναι προφανές ότι ο κάτοχος δείχνει να στερείται του ενδιαφέροντος να χρησιμοποιήσει τα αντικείμενα αυτά στην πράξη, απλά αυτά είναι για να του δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας και της δυνατότατα -αλλά όχι απαραίτητα της ικανότητας.

 

Αλλά όλα αυτά όμως, διαφέρουν από την ενασχόληση με τον εξοπλισμό δηλαδή της ενημέρωση για τις βελτιώσεις και τα νέες ιδέες, την αναθεώρηση της σύνθεσης του εξοπλισμού διαβίωσης/επιβίωσης και την αναδιοργάνωση του  και πιθανόν νέες αγορές και αντικαταστάσεις.

 

Εδώ λοιπόν φτάνουμε στην θεμελιώδη αρχή που -κατά την γνώμη μας- πρέπει να εφαρμόζουμε.

Όταν ο εξοπλισμός θα χρειαστεί ΔΕΝ πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες ότι θα ανταποκριθεί (Αξιοπιστία) και θα είναι εύκολα προσβάσιμος και διαθέσιμος (Λειτουργικότητα).

 

Από την προσωπική εμπειρία μας στην ενασχόληση με το "ραδιοερασιτεχνισμό στο πεδίο" -χόμπι που εξ αντικείμενου βασίζεται στον εξοπλισμό- θα πούμε ότι το τελευταίο που χρειάζεται κανείς είναι να "παλεύει" με τα υλικά του. Τον τζόγο στον ιστό της κεραίας, τον κοννέκτορα που δεν κάνει καλή επαφή, το καλώδιο που έχει μπερδευτεί, κτλ.

 

Κατά αναλογία δεν θέλουμε να ψάχνουμε τις εφεδρικές μπαταριές μέσα σε ένα σακίδιο με 1002 πράγματα, ούτε και όταν τις βρίσκουμε να έχουν χάσει υγρά.

Αυτό απαιτεί καλή οργάνωση στο σακίδιο, ίσως και την αγορά μιας μικρής τσάντας εξοπλισμού με πολλές θέσεις.

Και φυσικά ενασχόληση και περιοδικούς ελέγχους και αναδιοργάνωση.

 

Η Αντίθετη Γνώμη

Μια αντίθετη γνώμη έχει διαμορφωθεί στο θέμα του Εξοπλισμού.

Λίγο πολύ συνοψίζεται στο "Αν χρειαστώ κάτι, μπορώ να τον κατασκευάσω μόνος μου." Και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται το σχοινί.

 

Η άποψη αύτη φαίνεται να έχει κάποια βάση, αλλά κατά την γνώμη μας είναι περισσότερο ρομαντική παρά ρεαλιστική. Και αυτό γιατί παραγνωρίζει δύο σημαντικές παραμέτρους.

1. Την διαθεσιμότητα του πόρου/υλικού. Δηλαδή αν μπορούμε να το βρούμε όταν το χρειαστούμε. π.χ. Είναι σίγουρο ότι θα είμαστε κοντά σε ποτάμι ώστε να βρούμε τις σωστή πέτρα για να κατασκευάσουμε κάποιο εργαλείο κοπής? Είναι σίγουρο ότι στην περιοχή υπάρχουν φυτά κατάλληλα για σχοινί και ότι είναι η εποχή που μπορούν να μας δώσουν ίνα, και αυτή δεν έχει ξυλοποιηθεί?

 

2. Η άποψη αυτή παραγνωρίζει την παράμετρο του Χρόνου. Που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας σε μια κατάστασης επιβίωσης.

Για παράδειγμα. Αν βρεθείτε στην ανάγκη δημιουργίας καταφυγίου πόσες ώρες (ή μέρες) θα σας πάρει να κατασκευάσετε αρκετό σχοινί για να στήσετε ένα γιατάκι? και πόσες δυνάμεις θα έχουν σπαταληθεί?

Συμπερασματικά

 

Θα σας θυμίσουμε ότι βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους ήτανε, και είναι, η χρήση εργαλείων.
Δικαίωμα μας του καθενός είναι να γυρίσει πίσω στην λίθινη εποχή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια του θα είναι αποτελεσματική.

Απλά σαν όλα τα πράγματα θα πρέπει να σταθμίσουμε την ωφέλεια της χρήσης του εξοπλισμού και της τεχνολογίας σε σχέση με τον κόστος και τον κόπο κουβαλήματος του. 

Και το ζητούμενο είναι να βρούμε την διαχωριστική γραμμή μεταξύ Λειτουργιάς και Φετίχ...