Γνώση Αγγλικών… Απαραίτητο Εφόδιο για τον Έλληνα Prepper & Survivalist

Αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε μια προσωπική εμπειρία. Μια φίλη αποφάσισε να βελτιώσει τις γνώσεις και την κατάρτιση στο επάγγελμα της. Μετά από μια συζήτηση φάνηκε ότι όλες οι απαραίτητες πηγές, εργασίες και δημοσιεύσεις είναι γραμμένες στα Αγγλικά. Αυτό μας έκανε να σκεφτούμε ότι αντίστοιχα η καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας είναι το ίδιο απαραίτητη για τον Έλληνα Prepper & Survivalist.

Είναι ξεκάθαρο ότι η πηγή του συγκεκριμένου αντικειμένου είναι η Αμερική. Δεν είναι μόνο δημιούργημα των εκεί συνθηκών αλλά και συντηρείται από εκείνη την πραγματικότητα, πάντα με τις ομοιότητες και τις διαφορές με τα δικά μας.

Επίσης τα εκεί μεγέθη είναι τεράστια και για λόγους ιδιοσυγκρασίας –αλλά και εμπορικούς- εμφανίζονται πολλές παραλλαγές του ίδιου αντικειμένου ή της ίδιας βασικής ιδέας. Ταυτόχρονα ο όγκος των πληροφοριών που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο άλλα και σε άλλα μέσα, όπως τα βιβλία, είναι καθηλωτικός.

Έτσι είναι προφανές και αναγκαίο ότι για πρωτογενή και ολοκληρωμένη πληροφόρηση πρέπει να κοιτάξουμε προς τα εκεί. Και θα πρέπει να είμαστε σωστά εξοπλισμένοι με καλή γνώση της γλώσσας που θα μας επιτρέψει όχι μόνο την μελέτη των πληροφοριών αλλά και την ερμηνεία των παραγόντων πίσω από αυτές.

Διαφορετικά θα πρέπει να αρκεστούμε σε αναδημοσιεύσεις και μεταφράσεις από εξειδικευμένα και μη Ελληνικά μέσα, ανάμεσα τους και αυτό το Blog. Που κατά ανάγκη η προσέγγιση τους είναι αποσπασματική, περιορισμένη, και αρκετές φορές αναξιόπιστη.

O δεύτερος λόγος είναι ότι –καλώς ή κακώς- οτιδήποτε (καλό ή κακό) προέρχεται στις μέρες μας από την Αμερική. Η Ευρώπη βρίσκεται πια στην παρακμή των γερατειών της και δεν παράγει πια τίποτα ενδιαφέρον στις τέχνες, τον πολιτισμό, την οικονομία και την πολιτική. Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος παλεύει με την επιβίωση του και τον προσδιορισμό της ταυτότητας και της θέσης του στην νέα εποχή.

Αντίθετα όσοι παρακολουθούν τα γενόμενα στις ΗΠΑ θα αντιληφθούν ότι αυτόν τον καιρό είναι ένα καζάνι που βράζει, ή αν θέλετε ένα χωνευτήρι κάποιων βασικών ιδεών.

Με αφορμή την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Obama έχουμε και πάλι αναζωπύρωση της αιώνιας διαμάχης υποστηρικτών και αντιμαχομένων της Κευνσιανής οικονομικής πολιτικής.

Ταυτόχρονα το σήριαλ των αποκαλύψεων της παρακολούθησης του ιντερνέτ από την NSA και της συμμετοχής μεγάλων εταιριών διαδικτυακών εφαρμογών συνεχίζεαται, και φέρνεις στα επίκαιρα  (ξανά) το θέμα των προσωπικών ελευθεριών και το πώς αυτές νοούνται στον σημερινό κόσμο*.

Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι μακριά από τα Ελληνικά βλέμματα συντελούνται ζυμώσεις που θα αναδιαμορφώνουν την παγκόσμια οικονομική πολιτική και κοινωνία.

Και η παρακολούθηση τέτοιων φαινομένων είναι μέσα στα “καθήκοντα” ενός prepper. Το prepping –το έχουμε αναλύσει εδώ- δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τον κόσμο. Είναι ανάγκη και απόρροια το σημερινού κόσμου. Είναι καλό για εμάς λοιπόν να παρακολουθούμε το διεθνές γίγνεσθαι και σε οικονομικό και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Για αντιλαμβανόμαστε τις τάσεις πριν γίνουν γεγονότα.

Και για να ανακαλύψουμε τις Σταθερές που διέπουν τα παραπάνω (βλ. Γεωστρατηγική) ώστε να ερμηνεύουμε τα γεγονότα όχι σαν κάτι καινούργιο και άγνωστο, αλλά σαν κάτι που έχει ξανασυμβεί κάποτε και κάπου αλλού, απλά με διαφορετικό τρόπο.

Συνεπώς, απλά και ρεαλιστικά, εμείς δεν περιμένουμε –κατά κανόνα- σφαιρική και πλήρη ενημέρωση από τα Ελληνικά μέσα πληροφόρησης, είτε τηλεοπτικά είτε διαδικτυακά. Γιατί είναι απομακρυσμένα από την πηγή (δείτε την διαφορά στην μετάδοση της ουσίας της είδησης από τους ανταποκριτές στην περιοχή ων γεγονότων), έχουν εθιστεί στην αναπαραγωγή ειδήσεων κονσέρβα από τα διεθνή πρακτορεία χωρίς ουσιαστική δυνατότητα ανάλυσης, ή αναπαράγουν ότι κουλό αλλά εντυπωσιακό έτυχε να βρουν στο διαδίκτυο.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι ως γνωστόν χρειάζονται κάποια χρόνια για να φτάσουν κάποια φαινόμενα της Αμερικανικής πραγματικότητας στην χώρα μας, αλλά σχεδόν πάντα φτάνουν. Αντλώντας την πληροφόρηση μας ΚΑΙ από τα εκεί μέσα μας δίνεται πολύτιμος χρόνος αναγνώρισης, αντίδρασης αλλά και μελέτης των επιπτώσεων τους πριν καν συμβούν εδώ.

Θα κλείσουμε το άρθρο μας αυτό με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για την ανάγκη σφαιρικής αξιόπιστης πληροφόρηση εκ των έσω.

Το ιντερνέτ είναι χαώδες αλλά τα περίεργα έχουν πάντα την ικανότητα να αναδύονται.

Έτσι λοιπόν πριν από λίγο καιρό μια εταιρία εμπορίας εφοδίων για preppers δημοσίευσε μια επιστολή της FEMA (της ομοσπονδιακής υπηρεσίας εκτάκτων αναγκών των ΗΠΑ) όπου ζητείται ενημέρωση για τις δυνατότητες της εταιρίας να εφοδιάσει με τρόφιμα εντός 24  ωρών την FEMA. Η εταιρία ξεπούλησε το στοκ της σε πανικόβλητους πελάτες πολύ πριν η επιστολή αναδημοσιευτεί στα Αμερικανικά blog. Εκεί πήρε διαστάσεις συνομωσίας ότι κάτι μεγάλο αναμένεται να συμβεί σύντομα. Λίγες μέρες μετά έφτασε και στην Ελλάδα μεταφρασμένο από κάποια περιθωριακά blog τρομο-πληροφόρησης.

Θα ομολογήσουμε ότι στην αρχή θορυβηθήκαμε και ο λόγος ήταν ότι δεν είχαμε το σωστό πλαίσιο να τοποθετήσουμε την αρχική πληροφορία. Το βρήκαμε δυο μέρες αργότερα σε ένα εξειδικευμένο φόρουμ που μετέχουμε.

Δέκα μήνες πριν μια ίδια επιστολή είχε παραλάβει και μια μεγάλη εταιρία παρασκευής αφυδατωμένων γευμάτων ανάγκης. Η χρονική αυτή διαφορά σε συνδυασμό με το ύφος των επιστολών αυτών (ο τρόπος γραφής δεν αποπνέει την αίσθηση του επείγοντος και της πίεσης από επικείμενα γεγονότα) ερμηνεύει την κίνηση αυτή της FEMA σαν μια μελέτη για το ενδεχόμενο κάλυψης εφοδιαστικών κενών και αναπλήρωσης των προμηθειών σε τοπικό επίπεδο. Κάτι που κάθε κυβερνητική υπηρεσία που σέβεται τον εαυτό της κάνει, δηλαδή μελετά εκ των προτέρων όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και σενάρια.

Διαφορετικά θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η σίτιση 350 εκατομυρίων Αμερικανών για κάποιο εύλογο διάστημα μπορεί να γίνει με “επιδρομή” μιας κρατικής υπηρεσίας στις αποθήκες των λιανοπωλητών.

Αν κάτι θέλουμε να περάσουμε λοιπόν είναι ότι για την σωστή πληροφόρηση και η ερμηνεία των γίγνεσθαι στο συγκεκριμένο αντικείμενο ξεκινά από εκεί, πέραν του Ατλαντικού, και θα πρέπει να βασισθεί στις δικές μας δυνάμεις. Άρα χρειαζόμαστε και τα κατάλληλα εφόδια.

* Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί σε ένα blog όπως αυτό, αλλά θα σας θυμίσουμε ότι και πριν 10 χρόνια με τα γεγονότα της 9/11 -αλλά και πιο πριν την εποχής της εξάπλωσης των καμερών παρακολούθησης- το ζήτημα (και το δίλημμα) ήταν πόση από τη ελευθερία του πρέπει να παραχωρήσει κανείς για να του χορηγηθεί το αίσθημα της ασφάλειας.