Γιατί Παίρνουμε τα Βουνά?

Πριν λίγες μέρες ο καλός φίλος Lefteris Croc από την Ομάδα Ιχνευταί ποστάρισε την παρακάτω εικόνα με ένα ρητό του Nessmuk.

Λίγο πολύ έτσι είναι, στα βουνά πάμε να ηρεμήσουμε και όχι να παλέψουμε με την φύση. Ο ίδιος ο Nessmuk είχε από τότε παρατηρήσει τις συνήθειες των εκδρομέων που συνόδευε σαν οδηγός, και αυτές ήταν περισσότερο φασαρία και προσπάθεια να φέρουν την φύση στα μέτρα τους, παρά οτιδήποτε άλλο.*

Την ίδια τάση μπορεί κανείς να εντοπίσει και σήμερα, ακόμα και μέσα από video στο Youtube.

Αλλά.

θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι οι καιροί από την εποχή του Nessmuk έχουν αλλάξει. Τώρα πια εκτός από την ανάγκη για ηρεμία και "επαφή με την φύση" ο κόσμος αναζητά αυτό που πολλοί αναφέρουν σαν την "χαμένη αίσθηση της περιπέτειας".

Γιατί θυμηθείτε το πως άρχισε ο άνθρωπος. Σαν κυνηγός και τροφοσυλλέκτης. Η ζωή του ήταν μια συνεχής πορεία, τρέξιμο για κυνήγι, και κίνδυνος.

Αντίθετα φτάσαμε σήμερα το πιο περιπετειώδες για να εξασφαλίσει κανείς το γεύμα του να είναι να μαλώσει με τον ντελιβερά για ρέστα από 50αρικο.

Η ζωή μας έχει γίνει ασφαλής, άνετη και εύκολη όσο ποτέ άλλοτε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ένστικτο έχει πια εξαλειφθεί. Και μπορεί ο ταξιτζής που κάνει βάρδια στην Αθήνα να μαζεύει περιπέτεια για τρεις ζωές, αλλά σκεφτείτε το πόσοι κάνουν ζωή γραφείου.

Και αυτήν ακριβώς την αίσθηση για περιπέτεια αναζητούμε, και για αυτό μιλάμε και για "απόδραση στην φύση".

Μην παρεξηγείτε λοιπόν κάποιους που θα φερθούν κάπως επιθετικά απέναντι στην φύση και στον εαυτό τους, εφόσον βέβαια φροντίζουν να μην την βλάπτουν ανεπίστρεπτα.

Απλά δεν γνωρίζουν τον κατάλληλο τρόπο.

Είναι αναγκαίο για την διατήρηση των ισορροπιών μας αλλά και για την δυνατότητα να επιστρέψουμε σε αυτήν.

* Αυτό βέβαια είναι αναμενόμενο αν αναλογιστεί κανείς το πως δημιουργήθηκε η Αμερική, με τις τεράστιες πορείες προς τα δυτικά που οι άποικοι πάνω σε άμαξες έπρεπε να περάσουν τρεις μεγάλες οροσειρές, μια βαλτώδη πολιτεία και δύο ερήμους.