Preparedness, αλλά.. Light?

Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να κάνουμε –για αρχή- μόνο μια προσέγγιση σε κάτι που μας προβληματίζει. Πως γίνεται να κάνει κανείς το preparedness ένα μικρό μέρος μόνο της ζωής του, χωρίς δηλαδή να χρειάζεατι να αφιερώνει αρκετό χρόνο καθημερινά?

Όταν για πρώτη φορά παρακολουθήσαμε τις συνεντεύξεις κάποιων Preppers μας ενόχλησε κάτι που ομολογούσαν. Ότι το preparedness ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους, όλο το υπόλοιπο της μέρας τους μετά την δουλειά δηλαδή.

Λίγα χρόνια μετά ακόμα το πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάτι αφύσικο. Γιατί η ζωή είναι και πολλά άλλα πράγματα από το να προετοιμάζεται κανείς για αν επιτύχει ασφάλεια και άνεση στις δύσκολες περιπτώσεις που η ζωή μας έρχεται τα πάνω κάτω. Επίσης μας απασχολεί το ότι τρόπος που προσεγγίζει και ασχολείται κανείς με το preparedness –που είναι εμπειρικός και βασίζεται στις πρακτικές άλλων- απαιτεί πράγματι ΠΟΛΥ ελεύθερο χρόνο.

Και είναι αλήθεια αυτό. Γιατί ένας prepper πρέπει σε διάστημα μερικών χρόνων να μάθει κάποια βασικά πράγματα για να καλύψει την απόσταση –ή και χάσμα- από την αυτάρκεια των παλαιότερων τοπικών κοινωνιών και των παππούδων μας, όταν αυτοί γεννιούνταν μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα και είχαν την μισή τους ζωή καιρό για να τα διδάξουν στους επόμενους.

Ταυτόχρονα ένας Prepper έχει και πολλά νέα πράγματα που τα επιβάλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής για να αφομοιώσει και να επιτύχει κάποια αυτοδυναμία σε αυτά.

Ξεκινώντας από τα απλά, πρέπει να έχει αναπτύξει τις δεξιότητες του στη Αγγλική γλώσσα, στην χρήση και την λειτουργία των υπολογιστών και του διαδικτύου για να μπορεί να επικοινωνεί και να διδάσκεται από άλλους preppers.

Και στη συνέχεια πρέπει να διδαχτεί και να καλλιεργήσει δεξιότητες όπως οι πρώτες βοήθειες και προχωρώντας να αποκτήσει αρκετές γνώσεις κηπουρικής για να στήσει τον μικρό του κήπο, και ζωοτεχνίας αν θέλει να προχωρήσει στα οικόσιτα ζώα. Αλλά θα χρειαστεί να αποκτήσει και τεχνικές (και επιστημονικές) γνώσεις για να μπορεί να στήσει μόνος του ένα φωτοβολταϊκό σύστημα και ένα σύστημα εναλλακτικών επικοινωνιών.

Σκεφτείτε –για παράδειγμα- πως σε μια εποχή που ο μέσος οδηγός ΔΕΝ ξέρει να αλλάζει ένα λάστιχο στο αυτοκίνητο του, ένας prepper θα πρέπει για πρακτικούς λόγους –αλλά και για λόγους αντίληψης- να μπορεί να κάνει κάποιες βασικές επισκευές στο αυτοκίνητο του, όσο δηλαδή τα σύγχρονα αυτοκίνητα του το επιτρέπουν.

Όλα αυτά απαιτούν Χρόνο. Ειδικά όταν κάποιος βάζει σαν στόχο να επιτύχει ένα σημαντικό βαθμό αυτάρκειας και αυτοδυναμίας μέσα σε 2-3 χρόνια καθώς αισθάνεται την πίεση των κινδύνων της σύγχρονης ζωής.

Αλλά ο πολύς χρόνος που αναλώνεται σε μια μόνο δραστηριότητα μπορεί να γίνει φθορά.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι ένας νέος τρόπος προσέγγισης του preparedness λιγότερος απαιτητικός και ασφυκτικός.

Αυτό τον νέο τρόπο ομολογούμε ότι δεν τον έχουμε βρει ακόμα.

Προσπαθούμε ακόμα να βρούμε μια ισορροπία στην σύλλογο των εφοδίων και του εξοπλισμού μας και στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων μας.

Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσέγγισης που επεξεργαζόμαστε είναι η παρασκευή ψωμιού. Αυτή την ξεκινήσαμε αρκετά χρόνια μετά την έναρξη τις ενασχόλησης μας με το preparedness και προς το παρόν θα γίνεται περιοδικά με στόχο και να αναπτύξουμε την τεχνική μας ώστε να μας δίνει επιτυχημένο αποτέλεσμα κάθε φορά και να μας βοηθά στην χρήση/ανακύκλωση των αποθηκευμένων μας εφοδίων.

Από την άλλη δεν σκοπεύουμε να κάνουμε την παρασκευή ψωμιού μέρος της καθημερινότητας μας. Και γιατί απαιτεί χρόνο (και ίσως και ηλεκτρική ενέργεια μεγαλύτερη του κόστους αγοράς) αλλά και επειδή επιβάλλει συχνότερη ανακύκλωση των αποθεμάτων μας άρα και ανάλογο προγραμματισμό.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η παρασκευή σαπουνιού. Αν και φαίνεται να γοητεύει κάθε νέο prepper και survivalist εμείς εκτιμήσαμε ότι δεν αξίζει –προς το παρόν τουλάχιστον- τον κόπο, τις αποτυχίες και τα έξοδα μιας αρχικής επένδυσης. Σκεφτείτε πως το να λείψει το σαπούνι σημαίνει πως θα έχουμε φτάσει σε κατάσταση κατάρρευσης τύπου MadMax. Ίσως θα ήταν πιο αποδοτικό μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητας να αφιερώσουμε τον ίδιο ακριβώς χρόνο και κόπο την καλλιέργεια πατάτας που θα μας δώσει τροφή και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα που είναι εύκολο να συντηρηθεί αλλά και να ανταλλαγεί.

Μόνο που η ανάπτυξη ενός τέτοιου συστήματος “ελαφριάς” ενασχόλησης με το preparedness απαιτεί και αυτή χρόνο. Χρόνο για την αναθεώρηση των προτεραιοτήτων και μελέτη. Μελέτη και αξιολόγηση των δραστηριοτήτων και των αναγκών του preparedness με βάση όχι μόνο τον διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο αλλά και την κατανομή του μέσα στο έτος και στην ημέρα.. Και «κοστολόγηση» του κόπου που καταβάλει κανείς σε χρόνο και σε χρήμα. Για να επιτευχτεί μια ευνοϊκή ισορροπία μεταξύ αυτών των παραγόντων.

Ελπίζουμε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτό σύντομα. Μέχρι τότε θα σας αφήσουμε με μια φράση του Jack Spirco του Survival Podcast.

“You may Prepare for Disaster, but do you Prepare for Life?’

Σκεφτείτε το, έχει πολλές διαστάσεις!