2 πράγματα να φροντίσει κανείς πριν από όλα: Νερό

Στην περίπτωση μιας φυσικής καταστροφής, αλλά και μιας οικονομικής κατάρρευσης, είναι αναμενόμενο να υπάρξουν προβλήματα στην διάθεση και την ποιότητα του νερού. Τα σημερινά δίκτυα απαιτούν ανθρώπινο δυναμικό και χρήμα για να λειτουργήσουν και να συντηρηθούν.

Η Αργεντινή είναι ένα καλό παράδειγμα, καθώς λόγω της φτώχιας οι εταιρίες ύδρευσης δεν είχαν αρκετά έσοδα για την συντήρηση του δικτύου με αποτέλεσμα σύντομα το νερό να γίνει μη πόσιμο. Αντίστοιχα μια μαζική εκκένωση πληθυσμού όπως αυτή της Νέας Ορλεάνης θα στερήσει το σύστημα από το ανθρώπινο δυναμικό καθώς αυτό από κάποια στιγμή και πέρα ο εργαζόμενος θα θέσει την οικογένεια του σαν πρώτη προτεραιότητα.

Σε αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό που θα τον επαναλαμβάνουμε συχνά σε αυτό το Blog. Η εξάρτηση από δίκτυα και αγαθά είναι πολύ μεγαλύτερη στις αστικές περιοχές σε σχέση με την επαρχία. Η ανάγκη της παροχής υπηρεσίας για τα βασικά της ζωής και ο υπερπληθυσμός των αστικών κέντρων βάζουν σε δοκιμασία κάθε σύστημα ακόμα και αν αυτό λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες.

Με τα παραπάνω κατά νου, πως όμως θα φροντίσουμε εκ των προτέρων για την ποσότητα και την ποιότητα του νερού που θα φτάνει στο σπίτι μας;

Έχοντας ζήσει για κάποια χρόνο στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης προσέξαμε ότι όλα τα παλιά σπίτια είχαν μια δεξαμενή από λαμαρίνα που τροφοδοτούσε το καζανάκι και συνήθως και μια πρόσθετη βρύση στην κουζίνα. Πρόκειται σαφώς για ένα σχεδιασμό αντιμετώπισης συχνών αλλά μικρής διάρκειας διακοπών νερού ή πτώσης της πίεσης. Την ιδέα αυτή μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και να εξελίξει.

Για παράδειγμα μπορεί να χρησιμοποιεί μια δεξαμενή εν σειρά με την σωλήνωση, όπως ένας παλιός θερμοσίφωνας με εσωτερική επικάλυψη γυαλιού, που θα τροποποιηθεί με τις κατάλληλες βαλβίδες. Με αυτό τον τρόπο το νερό ανακυκλώνεται διαρκώς και παραμένει μέσα σε ένα κατάλληλο περιβάλλον. Στην ουσία λειτουργεί σαν ένα πολύ χονδρό κομμάτι σωλήνα στο δίκτυο που κρατά παραπάνω νερό.

Αντίθετα η μακροχρόνια αποθήκευση νερού σε πλαστικά δοχεία δεν ενδείκνυται για πόση. Το εμφιαλωμένο νερό έχει ημερομηνία λήξης όχι γιατί το νερό μπορεί να αλλοιωθεί αλλά γιατί αλλοιώνεται το πλαστικό. Αν δοκιμάσατε νερό από μπουκάλι που έμεινε για παραπάνω από ένα έτος σε αποθήκευση θα προσέξατε την μυρωδιά και γεύση πλαστικού. Αυτό γίνεται γιατί –ειδικά με την παρουσία φωτός- όλα τα πλαστικά αλλοιώνονται σε κάποιο βαθμό.

Αλλά ως μέσο αποθήκευσης πόσιμου νερού για μικρό διάστημα και νερού για λόγους καθαριότητας και υγιεινής μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει εύκολα άδεια μπουκάλια νερού και αναψυκτικών. Είναι ανθεκτικά, απόλυτα χωρίς διαρροές. αποθηκεύονται και μεταφέρονται εύκολα και δίνονται στον γείτονα χωρίς να τραβήξουν την προσοχή στο επίπεδο εφοδιασμού και προετοιμασίας σας.

Επίσης θα πρέπει κανείς να υπολογίσει την απαραίτητη ποσότητα. Σαν γενικό μέτρο συνίσταται η διατήρηση 4 λίτρων νερού την ημέρα ανά άτομο. Αυτή η ποσότητα καλύπτει της ανάγκης κατανάλωσης και της βασικής υγιεινής. Αλλά αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε το σπιτικό μας σε καλή λειτουργία θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στον σχεδιασμό μας σημαντικά μεγαλύτερες ποσότητες, που θα καλύψουν και τις ανάγκες καθαριότητας.

Θα πρέπει να κλείσουμε με μια σύντομη αναφορά στους τρόπους εξασφάλισης της ποιότητας και της υγιεινής/ασφάλειας του νερού. Αν και τα οικιακά φίλτρα δουλεύουν καλά υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι αμφίβολο αν θα ανταπεξέλθουν σε νερό με μεγάλο μικροβιακό και σωματοδιακό φορτίο. Επίσης είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν με δοχεία αποθήκευσης νερού, και απαιτούν υλικά για την αυτοσχέδια σύνδεση τους.

Για τους λόγους αυτούς καλό θα είναι μαζί με την αποθήκευση να προμηθευτεί κανείς και φίλτρα και υλικά χλωρίωσης του νερού, γιατί το νερό που θα έχετε αποθηκεύσει δεν πρόκειται να είναι ποτέ αρκετό, και εκ των πραγμάτων σε βάθος χρόνου ίσως χρειαστεί να συλλέξετε νερό από αμφίβολες πηγές.

Αλλά τα παραπάνω θα μας απασχολήσουν σε επόμενη ανάρτηση.