Πριν από λίγες μέρες είχαμε την τύχη να μας διηγηθεί κάποιος φίλος την εμπειρία από τις φωτιές στη Ηλεία. Αυτό που δεν ξέραμε ως τώρα είναι ότι το χωριό του ναι μεν σώθηκε από τις φλόγες αλλά παρόλα αυτά έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για σχεδόν ένα μήνα.
Το ηλεκτρικό δίκτυο απλά καταστράφηκε από την πυρκαγιά και η αποκατάσταση πήρε πραγματικά τόσο χρόνο. Όλο το διάστημα αυτό το χωριό γύρισε πίσω στον χρόνο.
Να λοιπόν κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία του τρόπου ζωής που η τύχη τους επέβαλε.
Κρατική Βοήθεια.
Όπως είναι αναμενόμενο ο κρατικός μηχανισμός ήταν απών. Όχι μόνο κατά την αποκατάσταση αλλά ακόμα και από την κρίσιμη ώρα που οι φωτιά είχε πλησιάσει το χωριό. Κατά τα φαινόμενα αυτό σώθηκε από τις προσπάθειες των ίδιων των κατοίκων που προσπάθησαν να κάνουν μόνοι τους αντιπυρικές ζώνες και το άνεμο που κάποια στιγμή στάθηκε αρωγός.. Η μόνη βοήθεια ήταν μηχανήματα που δανείστηκαν από μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρία που είχε έδρα στην περιοχή και απασχολούσε ντόπιους χειριστές.
Γεννήτριες
Προφανής λύση αλλά… Αν και υπήρχαν ήδη κάποιες στο χωριό αυτές και λίγες ήταν και μικρές σε δυναμικότητα. Και πολύ γρήγορα το στοκ των καταστημάτων της ευρύτερης περιοχής εξαντλήθηκε. Λίγες μέρες αργότερα δόθηκε μια μεγάλη γεννήτρια -από την ίδια κατασκευαστική εταιρία που αναφέραμε παραπάνω- για να λειτουργήσει το αντλιοστάσιο του χωρίου.
Νερό
Στο βασικό αυτό αγαθό οι κάτοικοι τα πήγαν καλά.
Παλιά πηγάδια που διατηρούνταν σε χρήση αποτέλεσαν μια από τις παροχές νερού –έστω και αν δεν ήταν πόσιμο.Επίσης οι κάτοικοι μετέφεραν νερό από πηγές και άλλες περιοχές.
Το ζήτημα είναι ότι για να το κάνει κανείς αυτό απαιτείται μεταφορικό μέσο και καύσιμο. Μετά την καταστροφή οι άθικτες περιοχές εφοδιάζονταν κανονικά, αλλά σε ένα μεγαλύτερο γεγονός είναι άγνωστο αν η διάθεση καυσίμων είναι κανονική. Συνεπώς χρειάζεται αν έχει κανείς σχέδιο μεταφοράς από μακριά του νερού που και βαρύ είναι και απαιτείται σε μεγάλες ποσότητες.
Τρόφιμα - Φαγητό
Όμοια με τα καύσιμα η διάθεση των τροφίμων δεν επηρεάστηκε στη ευρύτερη περιοχή και τα καταστήματα του χωριού εφοδιάζονταν κανονικά.
Μόνο που τα είδη και οι επιλογές άλλαξαν. Ακόμα και αν τα παντοπωλεία είχαν γεννήτριες, οι επιλογές των κατοίκων στράφηκαν προς τα ρύζι, τα φασόλια και τις κονσέρβες, καθώς λίγοι από αυτούς είχαν δυνατότητες συντήρησης ευαίσθητων τροφίμων επί μακρών.
Αλλά και οι ηλεκτρικές συσκευές άλλαξαν ρόλο. Η ηλεκτρική κουζίνα έγινε βάση για το γκαζάκι και ο φούρνος της άρχισε να λειτουργεί σαν μια σύγχρονη εκδοχή του “φαναριού”.
Αλλά σαν χωριατόσπιτα είχαν διατηρήσει το κλασικό Πετρογκάζ έτσι το μαγείρεμα ήταν σχεδόν κανονικά. Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια ο κόσμος θυμήθηκε και το μαγείρεμα στην φωτιά καθώς τα παλιά σκεύη που ήταν κατάλληλα για τον σκοπό αυτό είχαν διατηρηθεί.
Ζέστη
Ο Αύγουστος στην Νότια Ελλάδα δεν είναι εύκολος. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τους ανεμιστήρες δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν. Οπότε ο κόσμος έκανε υπομονή και ξαναθυμήθηκε τον ύπνο στην βεράντα.
Επικοινωνίες
Μαζί με το ηλεκτρικό επόμενο ήταν να καταστραφεί και το τηλεφωνικό δίκτυο.
Δύο μέρες αργότερα και το δίκτυο της κινητής τηλεφωνίας “έπεσε”. Προφανώς είχε εξαντληθεί το καύσιμο της γεννήτριας ανάγκης του αναμεταδότη/κεραίας και χρειάστηκαν άλλες δύο μέρες για να αποκατασταθεί η λειτουργία.
Η κινητή τηλεφωνία είναι ένα ευαίσθητο σύστημα που δεν ανταποκρίνεται καλά στις ανώμαλες συνθήκες. Σίγουρα δεν θα πρέπει να περιμένει πολλά από αυτήν ο χρήστης. Ειδικά αν χρειαστεί να αποκατασταθεί η λειτουργία της εκ του μηδενός σε κάποια περιοχή η διακοπή θα κρατήσει για πολύ.
Φως και Φωτισμός
Οι νύχτες έγινα ξαφνικά σκοτεινές. Πολύ σκοτεινές, σαν να είναι κανείς στο βουνό.
Οι φακοί ήταν σε προτεραιότητα ειδικά για την μετακίνηση το βράδυ μέσα στο σκοτάδι. Οι μπαταρίες σύντομα εξαντλήθηκαν και δεν ξαναέγιναν διαθέσιμες παρά λίγες μέρες μετά.
Και κάθε είδος μέσο φωτισμού επιστρατεύτηκε. Κεριά, γκαζόλαμπες και φανάρια υγραερίου.
Προτιμότερη όλων αποδείχτηκε η γκαζόλαμπα και γιατί μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει διάφορα καύσιμα αλλά και ίσως γιατί η φλόγα ήταν παρηγορητική.
Με τον καιρό ο κόσμο συνήθισε και προσαρμόστηκε σε τέτοιο βαθμό που όταν ξαναήλθε το ρεύμα κάποιες στιγμές του φάνηκε παράξενο.
Τηλεόραση και Ραδιόφωνο
Η τηλεόραση ήταν ο μεγάλος χαμένος. Μπορεί ο κόσμος να έβλεπε τις ειδήσεις στα καφενεία που είχαν γεννήτρια, αλλά δεν ενδιαφερόταν για κάτι άλλο. Το ραδιόφωνο ήταν η συντροφιά στα σπίτια όσο ο κόσμος ήταν σε αυτά.
Γιατί ο κόσμος ξανάρχισε να μαζεύεται στην πλατεία του χωριού. Ο καιρός βοηθούσε σε αυτό και ο κόσμος είχε πολλά να πει. Μόνο που αυτή τη φορά τα φράγματα και οι εγωισμοί έπεσαν και έβλεπες ανθρώπους να μιλάν ξανά μετά από καιρό.
Αποκατάσταση
Πήρε σχεδόν ένα μήνα για να φτάσει το νέο δίκτυο στο χωριό. Αν και τα συνεργεία της ΔΕΗ –συγκεντρωμένα από όλη την χώρα- δούλευαν πυρετωδώς το έργο και η καταστροφή ήταν μεγάλα. Δεν ήταν μόνο ότι κάηκαν 150 κολώνες και έπρεπε να αντικατασταθούν. Τα συνεργεία έπρεπε να ανοίξουν νέους δρόμους μέσα από τα καμένα και να καθαρίσουν τον γύρω χώρο. Και όλα αυτά σε κλίμακα μεγαλύτερη ενός χωριού.
Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι οι κάτοικοι τα πήγαν καλά. Ζώντας ένα πιο ανεξάρτητο τρόπο ζωής – και κατά τα φαινόμενα μόνο πιο παρωχημένο- από τον αστικό δεν είχαν μεγάλες ελλείψεις ούτε και κενά στα πλάνο τους.
Αυτό που άλλαξε ήταν η ποσότητες των προμηθειών. Τώρα πια οι φακοί και τα άλλα μέσα φωτισμού είναι περισσότερα, το ίδιο και οι γεννήτριες και οι άλλες πηγές ενέργειας.
Και αν τα πήγαν καλά αυτό το οφείλουν και στους παλαιότερους. Γιατί μαζί με αυτούς παρέμειναν και οι δεξιότητες και η πιο παλιά τεχνολογία. Και για αυτό τον λόγο παρέμειναν αυτάρκεις και αυτοδύναμοι.
Κλείνουμε με ένα ευχαριστώ στον φίλο μας τον Πάνο, για την έμπνευση και για τον χρόνο που ξόδεψε στην διήγηση των εμπειριών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου