Κάποιοι απλά Δεν Μπορούν

Είναι αναμενόμενο η ανταπόκριση του καθενός στην ιδέα του Preparedness να είναι διαφορετική και να ακουμπά τα άκρα κάποιες φορές.

Για τον ευαισθητοποιημένο είναι πράγματι δύσκολο να έχει τέτοια άτομα στο περιβάλλον του, καθώς τα άκρα δημιουργούν -κατ’ ελάχιστο- αρνητικό κλίμα.

Αξίζει λοιπόν να αναφερθούμε σε δύο περιπτώσεις όπου οι διπλανοί μας – ακόμα και μέσα στην οικογένεια μας- είναι αρνητικοί σε οποιαδήποτε προσπάθεια προετοιμασίας.

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε αυτούς που δεν μπορούν να αντιληφθούν –ή διαφορετικά αρνούνται να δεχτούν- την ανάγκη για μια στοιχειώδη έστω προετοιμασία για δύσκολες καταστάσεις που μπορεί αν συμβούν.

Οι λόγοι μπορεί να είναι η απροθυμία για οποιαδήποτε προσπάθεια και δέσμευση σε έναν στόχο, η μιζέρια και η αυτολύπηση, ακόμα και η δυσειδεμονία –το έχουμε ζήσει- ότι με τέτοιες πράξεις προκαλούμε την τύχη μας να μας επιφέρει την καταστροφή.

Βασικά οι παραπάνω αρνήσεις μπορούν να συμπεριληφθούν σε μια εξήγηση με βάση την Άρνηση, η οποία είναι εξαιρετικά ισχυρή.

Πραγματικά δεν γνωρίζουμε τον κατάλληλο τρόπο να προσεγγίσουμε τέτοια άτομα και να ανοίξουμε μια σχισμή στα τείχη που έχουν οικοδομήσει. Ίσως είναι πράγματι χαμένος κόπος και θα πρέπει να μετακινήσουμε το ενδιαφέρον μας στην δυσμενή επίδραση που μπορεί να έχουν αυτοί στις δικές μας προσπάθειες.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά την συμμετοχή των ατόμων της τρίτης ηλικίας στις προετοιμασίες μας.

Είναι γνωστό ότι με τα χρόνια οι γονείς μας γίνονται όλο και πιο άκαμπτοι στις συνήθειες τους. Απλά αρνούνται την αλλαγή για λόγους που έχουν να κάνουν με την ανασφάλεια, με την παράδοση στη μοίρα και μερικές φορές με το καθαρό πείσμα.

Αυτό μας δημιουργεί ιδιαίτερο στρες όταν θα πρέπει να αναλογιστούμε την απόκριση τους σε μια δύσκολη κατάσταση. Είναι συχνό φαινόμενο ηλικιωμένοι να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ακόμα και όταν μια φυσική καταστροφή βρίσκεται προ των πυλών.

Μέθοδοι χειρισμού τους δεν υπάρχουν πέρα από αυτό που οι περισσότεροι ευαισθητοποιημένοι Preppers συνιστούν. Κάνετε τα σχέδια για αυτούς χωρίς αυτούς.

Εξασφαλίστε αρκετά εφόδιο για αυτούς αν δεν ζείτε στο ίδιο σπίτι. Ετοιμάστε ένα απλό κιτ 72 ωρών, ελέγξτε την διαθεσιμότητα επιπλέον ποσότητας των συνταγογραφούμενων  φαρμάκων τους με πλάγιο τρόπο, και φροντίστε να ξέρετε το που βρίσκονται συνεχώς ώστε να μπορέσετε να τους απομακρύνετε σε περίπτωση ανάγκης.

Το τελευταίο δεν είναι εύκολο αλλά μπορεί να συμβεί με “αγαθή πονηριά”. Δώστε τους να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους νοιάζονται για αυτούς –συνήθως δέχονται την φροντίδα αν και δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι την χρειάζονται. Φράσεις όπως ”σε χρειαζόμαστε” και “έχουμε την ανάγκη σου” είναι πολύ ισχυρές. Και μην υποτιμάτε ποτέ την αδυναμία για τα εγγόνια τους που είναι δόκιμο υπό τις περιστάσεις να την εκμεταλλευτείτε.

Κλείνοντας το κείμενο αυτό εντοπίσαμε την συχνή χρήση της λέξης Άρνηση. Δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα του Preparedness για την οποία θα ξαναμιλήσουμε στο μέλλον.

Μόνο που είναι και μια ακόμα πρόκληση. Να κάνουμε το αρνητικό κάτι θετικό κερδίζοντας στην πορεία.