Τις τελευταίες μέρες περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας διαβάζοντας αρκετά πράγματα για την επίδραση του φετινού σεισμού και του πυρηνικού ατυχήματος στην Ιαπωνία. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα εντοπίσαμε και κάποιες αναφορές στην επίδραση των παραπάνω καταστροφών στην Ιαπωνική οικονομία.
Είναι αυτονόητο ότι ο οποιοσδήποτε κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί σε βάθος χρόνου με το κόστος ανακατασκευής και αποζημιώσεων. Το ενδιαφέρον είναι το πώς επηρεάστηκαν οι επιχειρήσεις από την καταστροφή που –ακόμα και στην Ιαπωνία- πήρε περίπου ένα μήνα να αποκατασταθεί επαρκώς.
Οι μικρές επιχειρήσεις επλήγησαν πρώτες. Πολλοί τομείς της οικονομίας απλά σταμάτησαν να λειτουργούν όπως π.χ. ο τουρισμός. Επιχειρήσεις που ήταν ήδη στο όριο επιβίωσης απλά κατέρρευσαν καθώς τα πάγια έξοδα έτρεχαν αλλά δεν ήταν δυνατόν να λειτουργήσουν παράγοντας έσοδα.
Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, μόνο που τα αποτελέσματα φάνηκαν αργότερα. Το εργοστάσιο της Toyota στην περιοχή ήταν κρίσιμο για το σύνολο της εταιρίας καθώς ήταν η μοναδική πηγή εξαρτημάτων που χρησιμοποιούνταν όχι μόνο στα Ιαπωνικής συναρμολόγησης αυτοκίνητα αλλά και στα εκτός Ιαπωνίας εργοστάσια του ομίλου. Δηλαδή σε κάποιο μικρό βαθμό οι επιπτώσεις επεκτάθηκαν και σε άλλες χώρες.
Μαζί με την Toyota επλήγησαν και οι τοπικοί υποκατασκευαστές της. Για παράδειγμα ο υπεργολάβος βαφής όχι μόνο έχασε υποκατασκευαστικό έργο αλλά έχασε και την πηγή των χρωμάτων βαφής που ήταν ένα εργοστάσιο στην περιοχή του πυρηνικού ατυχήματος
Στην ίδια περιοχή βρισκόταν και ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια χάλυβα. Καθώς τέθηκε εκτός λειτουργίας μόνιμα, η Ιαπωνία αναγκάστηκε να εισάγει ατσάλι από την Κορέα.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν το πόσο βαθιά μπορεί αν είναι η επίδραση. Η βιομηχανία όχι μόνο χάνει μερίδιο από την αγορά* αλλά και αυξάνει και τα έξοδα της. Αλλά και το ίδιο το κράτος χάνει διπλά. Από τη μια χάνοντας έσοδα από την λειτουργία της βιομηχανίας και από την άλλη αναγκάζεται να εισάγει προϊόντα με δυσμενή επίπτωση στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη στον τομέα της ενέργειας. Παράλληλα με το πυρηνικό ατύχημα η Ιαπωνία έχασε το 1/3 των διυλιστηρίων της και το 1/3 της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Έτσι αναγκάστηκε και να εισάγει για πρώτη φορά έτοιμα διυλισμένα καύσιμα αλλά και να ενισχύσει την παραγωγή ρεύματος από υγροποιημένο φυσικό αέριο μέχρι να φτιαχτούν νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες μια διαδικασία που μόνο η αδειοδότηση κρατά τέσσερα χρόνια.
Φυσικά το σταμάτημα μέρους της οικονομίας για ένα μήνα επηρέασε άμεσα και τους εργαζόμενους. Όσοι δεν είχαν αποταμιεύσεις έμειναν στον αέρα καθώς έχασαν τα εισοδήματα τους για τον μήνα εκείνο. Στη συνέχεια έχασαν και ένα μέρος των εισοδημάτων των επόμενων μηνών καθώς οι εργοδότες του έχασαν μέρος του τζίρου τους τόσο από την επιβράδυνση της οικονομίας, όσο και από την απώλεια του μεριδίου από την εξαγωγική αγορά.
Το συμπέρασμα είναι ότι μια φυσική καταστροφή που πλήττει μια περιοχή όπου συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού μιας χώρας, επιφέρει πολλαπλά δυσμενή αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής ζωής και σε βάθος χρόνου πολύ πέρα από το διάστημα αποκατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου